Çağdaş Türk edebiyatının öncülerinden olan Ömer Seyfettin, yaşıtları gibi çalışmalarını roman üzerine değil, kendisine daha yakın bulduğu küçük hikâye türü üzerine yoğunlaştırmış, bir yandan çağdaş Türk hikâyeciliğinin ana temellerini atarken, bir yandan da özü ve anlatımıyla son derece kişisel bir hikâye evreni kurmayı başarmıştır.Yazarın en ünlü hikâyelerinden Harem’in adını taşıyan bu derleme, içtimai roman diye nitelendirdiği Ashab-ı Kehfimiz’i, unutulmaz Fon Sadriştayn tipi çevresinde dönen öteki iki hikâyesini içermektedir.
