İzladi Derbendi Muharebesi, 1437-1444 Osmanlı-Macar Savaşı’nda bir evre. 1443 kışındaki uzun mesafeli seferiyle Niş ve Sofya’yı işgal ederek Osmanlı başkenti Edirne’yi ele geçirmeye çalışan Macar-Haçlı ordusu, Osmanlı padişahı II. Murad komutasındaki Türk ordusu tarafından Bulgaristan’ın batısındaki İzladi geçidinde (Derbent Farsça’da dar geçit anlamına gelmektedir) durduruldu (12-16 Aralık 1443). Macar-Haçlı ordusu ağırlıklarını terkederek geri çekilmeye başladı.
Sözkonusu seferde iki tarafın da ağır kayıplara uğraması sonucunda gerek Osmanlı Devleti gerek Macaristan Krallığı barış müzakerelerine meyletmeye başladılar ve nihayetinde 1444 yazında Edirne-Segedin Antlaşması’nı imzaladılar.
Soğuk geçen kışın etkisiyle erimeye başlayan Macar-Haçlı ordusu 10 Aralık’ta geçitlere dayanarak kamp kurdu. Esasen tüm geçitler, iri kayalar ve tomruklarla kapanmış, stratejik yükseltiler de Türk askerleri tarafından tutulmuştu.
Osmanlı savaş meclisinde (Niş Muharebesi’nde yenilgiye uğramış bulunan Rumeli Beylerbeyi Macar-Haçlı ordusuna karşı taarruz edilmesi fikrini savunurken Turahan Bey ise ikmal hatları zayıflamış ve kış koşulları nedeniyle erimeye başlayan Macar-Haçlı ordusuna karşı savunmada kalıp yıpratma savaşı verilmesini teklif etti. Turahan Bey, açık sahadaki bir muharebede kanatları oluşturacak Rumeli ve Anadolu süverilerinin etkisiz kalacağını, merkezdeki yeniçerilerin de çevirme harekâtı için kafi gelemeyeceğini öne sürerek, taarruzun Macar-Haçlı ordusu geri çekilmeye mecbur kaldığı zaman düzenlenmesini önerdi. İsa Bey de bu iki öneriden Turahan Bey’inkine daha yakın bir görüş benimsedi.
Macar-Haçlı ordusu 12 Aralık’ta Kasım Paşa’nın kısıtlı sayıda süvariyle yaptığı kısmî taarruzla sarsıldı. 13-16 Aralık’ta da İzladi geçidine yönelik taarruzda da ilerleme sağlayamadığı gibi, ağır kayıplar verdi (Aşıkpaşazâde tarihine göre Macar-Haçlı ordusu geçidin içine bir süreliğine girmeyi başarırıken, Oruç Beye göre ise Osmanlı birlikleri geçidin girişinde direnmeyi başardılar).
Geçidi aşamayacağını anlayan Kral Ladislas ve komutasındaki birlikler 16 Aralık’ta geri çekilmeye başlarken, Macar komutan Hunyadi Yanoş da cephe gerisini tutarak Kral ve birliklerinin emniyetle çekilmelerini sağladı. Osmanlı okçuları geri çekilen Macar-Haçlı ordusunun üzerine ok yağdırırken, Yeniçeriler ve Azablar hücuma geçtiler. Ancak, geri çekilen Macarların tabularının içine kapanmalarının ardından, Turahan Bey’in tavsiyesiyle, hücum eden birlikler geri çekilerek eski mevkilerine döndüler.
Ardından, Macar-Haçlı ordusu tüm ağırlıklarını da bırakarak Sofya yönünde geri çekilmeye başladı.
Geri çekilen Macar-Haçlı ordusunu takip eden Osmanlı ordusu 24 Aralık 1443’te Meştiçe Muharebesi’nde hasmına kayıplar verdirse de, yine taburlarına kapanan Macar-Haçlı ordusunu kesin bir yenilgiye uğratamadı. Geri çekilişini sürdüren Macar-Haçlı ordusunu takibi sürdüren Osmanlı birlikleri 2 Ocak 1444’te tuzağa düştüler ve Kunoviçe Muharebesi’nde yenilgiye uğradılar. Bu yenilginin ardından Macar-Haçlı ordusunu takibi bıraktılar.
