Geçmiş zamanda insanlar gökyüzü ile ilgili farklı farklı teoremler de bulunuyorlardı. Peki Antik Mısır döneminde nasıldı? Zamanın değişmesiyle birlikte insanların gökyüzüne bakış açıları değişmiştir. Bu değişim insanların hayal etme kabiliyetini etkilemiştir. Hayal kurma becerisini zamanla oluşan bilgi birikimi ve gelişen teknoloji etkilemiştir. Bu etkileşimin Mısırlılar üzerinden incelenmesi şu şekildedir.
Antik Mısır döneminde gökyüzü
Antik Mısır’ da Nil Nehri astronomi ilminin gelişmesinde önemli bir rol oynamıştır. Bunun sebebi Her yılın belli zamanlarında Nil Nehrinin taşmasıdır. Antik Mısırda bu taşmanın zamanının saptanması için rahipler görevlendirilmiştir. Bu rahipler Nil Nehrinin taşma zamanını belirlemek için gökyüzünü incelemişlerdir.
Bu gözlem sonucunda Sirius yıldızının ya da Mısırlıların verdiği adla Sothis’in doğu ufkunda güneş doğmadan önce görüldüğü fark etmiştir. Bu olaya da büyük bir önem verilmiştir. Sirius yıldızının Güneş, Ay ve Venüs Gezegeninden sonra gökyüzündeki en büyük gök cismi olması bu önemi arttırmıştır.
Antik Mısır döneminde güneş takviminin başlangıcı bu olaydır. Ve bir yıl üç mevsimden oluşmuştur. Bu mevsimlerin her biri dört aylık bir süreçtir. İlk mevsim olarak kabul edilen dönem Nil Nehri’nin taşıp suların yükseldiği süreçtir. Bu mevsim Sirius yıldızının ortadan kaybolduğu 70 günlük bir zaman dilimidir. Diğer mevsimleri sırasıyla ekim ve hasat mevsimi olarak adlandırmışlardır.
Astronomi ve mitolojinin çakışması
Orion takımyıldızı ile Sirius yıldızı Antik Mısırda önemli bir yere sahiptir. Bunun sebebi bahsi geçen gök cisimlerinin tanrı olarak kabul edilmesidir. Orion, Antik Mısır tanrılarından Osiristir. O dönemde bahsi geçen tanrının yer altı tanrısı olduğuna ve ölümü temsil ettiğine, Siriusun da aydınlığın ve bereketin tanrıçası olduğuna inanıldığı belli araştırmalarla saptanmıştır.
Zaman içinde gökyüzü bilgisinin değişmesi
Antik dönemde bilimsel dünya görüşü yerine mitsel dünya görüşü hakimdir. Bu yüzden astronomi ile mitoloji iç içedir. İlgili sebepten ötürü o dönemde yaşayan insanların gökyüzü cisimlerini tanrı olarak hayal ettikleri arkeolojik buluntularla ve belgelerle ispat edilmiştir. Mısır çölde ve dış etkilere kapalı bir coğrafi konumda olduğu için uzun sürede ve bir aşama halinde bilimsel bilginin doğuşu ile tanışmışlardır. Bu kırılma ile mitsel dünya görüşünün yerini bilimsel dünya görüşü almıştır. Bu değişim teknoloji ile desteklemiştir. Böylece değişen zaman ile Mısırlılar gökyüzüne baktığında tanrıları hayal etmek yerine gök cisimlerini incelemişlerdir.
