Burda bizi yargılarlar mı, diyor aralarından biri.
Burda sizi neden yargılasınlar, diyorum.
Sınırı geçtik, diye.
Sınırı daha önce de geçmiyor muydunuz, diyorum.
O zamanlar bambaşkaydı, diyor öbürü.
Kimse yargılamaz sizi. Burda kendi yurdunuzdasınız, diyorum.
Ne dedin, diyor Vahap.
Korkmamaları gerektiğini söyle onlara, diyorum.
Bu dağlarda korkmadan yaşanır mı Beyim, diyor Vahap.
Doğrusun, Vahap, diyorum. Ama korkarak da yaşanmaz.
Karşımdaki iki dağlı, konuşmamızı anlarmış gibi gülüyorlar birlikte…
Ferit Edgü, ilk kez 1977’de yayınlanan O [Hakkâri’de Bir Mevsim] adlı romanında, Türkiye’nin Doğu’suna, sarp dağlarına, umarsız insanlarına bir ağıt yakmıştı. Melih Cevdet Anday’ın “gerçeğin inanılmaz bir düşe dönüştüğü, şaşırtıcı bir öykü” diye nitelediği O’dan tam otuz yıl sonra, Edgü Yaralı Zaman’la yeniden Doğu’ya dönüyor. Bu kez, hiç de düşsel olmayan Hakkâri’de bir yolculuğa çıkıyor.
Yaralı Zaman (Ferit Edgü)
